Jolyne Kujos wil een ontmoeting in de gevangenis met een forse bewaker

In de greep van haar onrechtvaardige gevangenschap bevindt de levendige Jolyne Kujos zich in een nogal eigenaardige situatie. Een forse bewaker, zijn ogen gericht op haar ruime boezem, nadert met een monsterlijk lid, verlangend naar een rendez-vous. De aanblik van zijn kolossale witte schacht veroorzaakt een koude rilling over haar ruggengraat, maar ze blijft resoluut. Onaangedaan door zijn intimidatietactieken staat Jolyne op de grond, haar smaragdgroene ogen glanzend van verzet. De bewakers zijn echter meedogenloos en hij begint de afstand tussen hen te naderen. Zijn enorme lid dreigt haar spanning te overnemen. De spanning die hij op haar tocht, brengt hem ertoe haar stevig tegen de druk van haar stevige achtervolgers aan te stoten, de stevige stotende druk die hij uitoefent, zorgt ervoor dat haar kloppende achtervolging steeds weerklinkt. Het verlangen naar hun enorme symfonie blijft bestaan, het verlangen naar hun symbiose, hun enorme ritme en hun verlangen naar hun intense bevrediging. Het verlangen om hun lid in de kamer te ontmoeten blijft galmen, hun verlangen naar een enorm ritme.