Το ξεκώλιασμα με τον γείτονά μου ήταν ηλεκτρισμένο

Αισθανόμενος ξεζουμισμένος από την πολύωρη μέρα, επέστρεψα στο μαξιλάρι μου ανυπόμονος για κάποιο ξεκώλιασμα.Ο γείτονάς μου, ένα τσούρμο με ένα σκληρό σαν πέτρα όργανο, ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να δώσει μια χείρα βοηθείας.Η έβενος ψωλή του, παλλόμενη από προσμονή, ήταν πολύ δελεαστική για να αντισταθεί.Την πήρα στο στόμα μου, απολαμβάνοντας κάθε σπιθαμή του βελούδινου δέρματός του.Η γεύση, η αίσθηση, όλα αυτά έστειλαν ρίγη στη σπονδυλική μου στήλη.Αυτός, με τη σειρά του, ανυπομονούσε να ανταποδώσει, η γλώσσα του εξερευνούσε το γυμνό μου δέρμα και γευόταν την αλμυρή μου απόλαυση.Η ανταλλαγή ηδονής ηδονής επέλεγε τα κορμιά μας, περνούσε μέσα από τον χορό της.Η γεύση του, τα χέρια του, σίγουρα δούλευαν πάνω στο κορμί μου, τα χέρια μου βογκώντας από την ανάσα.Η ανάσα μου, ήταν γεμάτη πάθος, αλλά τώρα κρεμασμένη.Η αναπνοή μας, ήταν ένα κομμάτι που θα κρεμόταν μέσα στο τέλμα μας.Μέχρισε μια αχνιστή ανάσα, ένα αχνόστιμο κομμάτι της ανάσας μας, που θα μας κρεμούσε και τους δύο, μέχρι να ξανασυναντηθούμε και να ξαναβρεθεί.