Τα εσώρουχα της μητριάς μου αξίζουν ένα χρυσό ντους

Πάντα είχα κάτι για τα κιλοτάκια της μητριάς μου.Πάντα τόσο κοντά, αλλά μέχρι τώρα.Ονειρευόμουν να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά, ακόμα και μια γεύση.Αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με το θέαμα ή τη γεύση, έχει να κάνει και με την αίσθηση.Περνούσα με λαχτάρα να τα αγγίξω, να νιώσω το απαλό ύφασμα πάνω στο δέρμα μου.Και ίσως, απλά ίσως, θα ήθελα να τους κάνω ένα χρυσό ντους.Ξέρεις, ένα μικρό σόου κατούρημα.Δεν αφορά μόνο την πράξη, αφορά την προσμονή, την συσσώρευση.Ο τρόπος που η καρδιά μου τρέχει, ο ιδρώτας των παλαμιών μου.Κρατόμουν, έδινα το χρόνο μου, περιμένοντας την τέλεια στιγμή να χτυπήσει.Και όταν έρθει εκείνη η στιγμή, είμαι έτοιμη, με το κουδούνι μου.Περιάζω με το χέρι μου έτοιμο να κάνω πραγματικότητα, κάνοντας το κιλοτάκι μου έτοιμο να γίνει πραγματικότητα.